του Όθωνα Κουμαρέλλα*
Να που αύριο τελειώνει και αυτός ο προεκλογικός αγώνας. Στη διάρκειά του τα είδαμε και τα ακούσαμε όλα. Λες και υπάρχουν δύο πραγματικότητες. Η μία είναι αυτό που βιώνει η κοινωνία και η άλλη αυτή των κομμάτων -των από παρθενογένεση πολλών κομμάτων- και των media.
Η μια είναι η σκληρή πραγματικότητα των ανέργων, των απολυμένων, των ατέλειωτων ουρών στα συσσίτια, των ανθρώπων που δεν έχουν να πληρώσουν για τα φάρμακά τους, αυτών που κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους από τις φοροεπιδρομές και τις τράπεζες-τοκογλύφους. Η μια είναι τα ατέλειωτα λουκέτα στα μαγαζιά, η φυγή των νέων στο εξωτερικό, η διάλυση του κοινωνικού ιστού, η ύφεση και ο αποπληθωρισμός. Είναι η αβεβαιότητα, η ανασφάλεια και ο φόβος για το τι ξημερώνει, αλλά ταυτόχρονα και η ελπίδα ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει και το κακό μπορεί ξαφνικά να περάσει, όπως ξαφνικά μας συνέβη η καταστροφή. Είναι η πραγματικότητα της μετατροπής της πατρίδας από χώρα σε χώρο ειδικής οικονομικής εκμετάλλευσης μιας «ομόσπονδης» Ε.Ε. που καταστρέφει λαούς και έθνη. Είναι η πραγματικότητα της μαύρης σκλαβιάς και του κοινωνικού ανδραποδισμού που επιβάλει στους λαούς μια ληστοσυμμορία τραπεζιτών και τοκογλύφων με την άμεση συνέργεια εξαγορασμένων πολιτικών διψασμένων για χρήμα και εξουσία.
Και η άλλη πραγματικότητα είναι αυτή ακριβώς που επενδύει στο φόβο, στην αφέλεια, μα και στην ελπίδα των ανθρώπων. Είναι η δική τους πραγματικότητα. Είναι η πραγματικότητα της βιτρίνας, μια εικονική πραγματικότητα των ιστοριών επιτυχίας (success stories), της ανάκαμψης και της ισχυρής Ελλάδας στην μεγάλη Ευρώπη, μια Ευρώπη, που κι αν δεν μας αρέσει, μπορεί να αλλάξει. Μια εικονική πραγματικότητα σωτηρίας επάνω στην καταστροφή και δια της καταστροφής. Είναι, εν τέλει, η πραγματικότητα των λίγων, που ενώ, ίσως, φοβήθηκαν το ίδιο στην αρχή, στη συνέχεια κατάλαβαν, ότι αυτή η κρίση μπορεί και να είναι η ευκαιρία για τους ίδιους, έστω κι αν είναι σε βάρος των περισσοτέρων. Είναι η πραγματικότητα αυτών που απολαμβάνουν απαθώς τη συντελούμενη καταστροφή, αφού αυτή δεν τους αγγίζει, ή υπολογίζουν ότι είναι οι έξυπνοι που θα την γλυτώσουν, ανεξάρτητα αν έρχεται σε λίγο και η δική τους η σειρά.
Και ποιοι είναι αυτοί; Συνέχεια