Η καλύτερη εγγύηση για τους δανειστές είναι το εξαγορασμένο πολιτικό σύστημα

Του Δημήτρη Καζάκη

Όταν η χώρα πνέει τα λοίσθια και ο λαός, τουλάχιστον στη μεγάλη του πλειοψηφία, υποφέρει και η ζωή του συνθλίβεται, τότε οφείλεις να είναι σοβαρός σ” αυτά που προτείνεις.

Πολύ περισσότερο όταν αφορά σ’ ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα, όπως αυτό του χρέους. Άλλωστε κανείς δεν μπορεί να κάνει κουβέντα για το τι μέλλει γενέσθαι, αν δεν ξεκινήσει από το τι θα κάνει με το χρέος. Αν δεν απαντήσει σ’ αυτό δεν έχει κανένα νόημα να μιλήσει για οτιδήποτε άλλο.

Οι κυβερνώντες έχουν ξεκαθαρίσει ότι θεωρούν το χρέος της Ελλάδας βιώσιμο. Αρκεί να μπορεί να δανείζεται η χώρα από τις αγορές. Το ίδιο λένε και οι δανειστές. Σκέφτονται όπως όλοι οι τοκογλύφοι του κοινού ποινικού δικαίου. Από την στιγμή που η Ελλάδα μπορεί να ξαναδανειστεί για να συνεχίσει να τους πληρώνει, τότε το χρέος είναι βιώσιμο, είναι δηλαδή εξυπηρετήσιμο. Δεν τους ενδιαφέρει τίποτε άλλο.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να πούμε ότι μέχρι τη δεκαετία του ’90, ο δανειστής που αποφάσιζε να δανείσει κράτος γνωρίζοντας ότι για να εξυπηρετήσει το χρέος του θα πρέπει να δανειστεί εκ νέου, τότε αναλάμβανε πλήρως το ρίσκο μιας τέτοιας κίνησης. Αναλάμβανε, δηλαδή, το ρίσκο το κράτος οφειλέτης να μην μπορεί να βρει τα δανεικά που χρειάζεται κι έτσι να μην μπορεί να εξυπηρετήσει τα χρέη του. Σ’ αυτή την περίπτωση, το κράτος προχωρούσε σε αθέτηση πληρωμών και ο δανειστής έχανε τουλάχιστον μέρος των απαιτήσεών του.

Ο Γόρδιος Δεσμός του χρέους

του Νίκου Ιγγλέση

Η μνημονιακή συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου «διαπραγματεύεται» με τα αφεντικά της Ε.Ε. προκειμένου να εξασφαλίσει ένα προσωρινό σωσίβιο, μέχρι τις επόμενες εκλογές, που ακούει στο όνομα «πιστοληπτική γραμμή στήριξης αυξημένης εποπτείας». Θέλουν αμφότεροι να κοροϊδέψουν, για μια ακόμα φορά, τον ελληνικό λαό ισχυριζόμενοι ότι βγαίνουμε οριστικά από τα Μνημόνια. Το πρόβλημά τους είναι ότι στο τέλος του 2014, τελειώνουν τα χρήματα από την Ε.Ε. και της δεύτερης Δανειακής Σύμβασης (συνολικά η χώρα, από το 2010, δανείστηκε 221 δις.) και από τον επόμενο χρόνο η Ελλάδα πρέπει να βγαίνει στις αγορές για να καλύπτει το δημοσιονομικό και χρηματοδοτικό κενό, δηλαδή την πληρωμή  των τοκοχρεολυσίων, για τα δάνεια που έχει πάρει μέχρι σήμερα.

Επειδή με την ανακοίνωση και μόνο της πρόθεσης εξόδου στις αγορές, η συγκυβέρνηση έσπασε τα μούτρα της με την κατακόρυφη άνοδο των spreads, θέλει την εγγύηση της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. ότι, αν τα λεφτά που χρειάζονται δεν προσφερθούν ή προσφερθούν με υψηλά επιτόκια τότε, θα ξαναδανειστεί από το μηχανισμό στήριξης ESM (πρόγραμμα ECCL) με όρους – μεταρρυθμίσεις τους λένε – ανάλογους αυτών του Μνημονίου.

Είναι απίστευτο και όμως αληθινό: τα ίδια πολιτικά κόμματα και οι ίδιοι πολιτικοί που, οκτώ χρόνια μετά την εισαγωγή του ευρώ, χρεοκόπησαν την Ελλάδα δανειζόμενοι από τις αγορές, τώρα να θέλουν να τη σώσουν, να την κάνουν κανονική – φυσιολογική  χώρα  λένε, δανειζόμενοι πάλι από τις αγορές.

Στα σοβαρά τώρα, είμαστε για γέλια

.

του Καρτέσιου

Η πρώτη επιτυχία αυτής της κυβέρνησης ήταν, σύμφωνα με την ίδια, ότι δεν έχουμε πρόβλημα ρευστότητας. Η δεύτερη, ότι τελειώνει το Μνημόνιο. Η τρίτη, ότι όχι μόνο έχουμε καλύψει όλες τις άμεσες υποχρεώσεις μας, αλλά διαθέτουμε και πλεόνασμα το οποίο μοιράστηκαν οι αστυνομικοί. Η τέταρτη, ότι βγήκαμε στις αγορές και δανειστήκαμε.

Και μόνο που το διαβάζεις αντιλαμβάνεσαι τον παραλογισμό. Η τέταρτη «επιτυχία» της κυβέρνησης ακυρώνει αυτομάτως τις προηγούμενες τρεις. Το κυβερνητικό δεδομένο ότι έχουμε πλεόνασμα γεννά από μόνο του την απορία «τότε για ποιο λόγο βγήκαμε στις αγορές να δανειστούμε;».

Όπως όλοι θυμόμαστε, οι κυβερνοτσάτσοι δεν βαρέθηκαν επί τέσσερα χρόνια να κατηγορούν τους Έλληνες ότι υπερδανειζόμασταν για την πλάκα μας και γι’ αυτό το λόγο χρεωκόπησε η χώρα. Ωραία! Γιατί πανηγυρίζουν όμως τώρα που η χώρα μέσω της κυβέρνησης υπερδανείζεται άνευ λόγου και αναγκών;

Η διδακτική ιστορία πίσω από την «έξοδο στις αγορές»

.

του Θέμη Τζήμα

Πέρα από την οργή για τις προκλητικές θριαμβολογίες της κυβερνητικής προπαγάνδας περί δήθεν επανόδου της Ελλάδας στις αγορές υπάρχει μια διδακτική ιστορία, που αν δεν την αντιληφθούμε σε όλο της το μέγεθος είμαστε καταδικασμένοι να πέφτουμε διαρκώς ως λαός στις ίδιες παγίδες.

Ας πάμε λίγο πίσω, στο όχι και τόσο μακρινό 2010, παραμονές της εισόδου της χώρας στο μηχανισμό στήριξης. Κάποιοι λίγοι τότε- και ευτυχώς είναι καταγεγραμμένα αυτά- λέγαμε τρία πράγματα: πρώτον, ότι η χώρα έπρεπε να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους της ακόμα και μονομερώς. Δεύτερον, ότι δεν έπρεπε να σταματήσει να προσφεύγει στις «αγορές» για δανεισμό, διότι και ένα ακόμα επιτόκιο τις τάξης του 5% με 5%+ ή και του 6% ήταν προτιμότερο από την ένταξη σε ένα μηχανισμό, με συμμετοχή μάλιστα και του ΔΝΤ. Τρίτον, ότι το κύριο πρόβλημα της χώρας δεν ήταν η αύξηση των επιτοκίων δανεισμού του δημοσίου αλλά η γενική καπιταλιστική κρίση που ήδη τότε είχε λάβει και στην Ελλάδα τη μορφή της ύφεσης, της παραγωγικής απίσχνασης κλπ.

ΠΡΟΣΟΧΗ! Να τι σημαίνει το Αγγλικό Δίκαιο που η Ελλάδα σήμερα πουλάει ΟΜΟΛΟΓΑ και πανηγυρίζει ο Στουρνάρας – Είδηση που ΔΕΝ θα διαβάσετε πουθενά αλλού!!!

,

Ο συνταγματολόγος Γιώργος Κασιμάτης αποκαλύπτει τι σημαίνει η αλλαγή του δικαίου για τα νέα ομόλογα.
Με το ελληνικό οι κανόνες λειτουργούν υπέρ του οφειλέτη, ενώ με το αγγλικό υπέρ του δανειστή!
Αν γίνει η αλλαγή που μας ζητάνε επίμονα οι δανειστές, δεν μπορείς να ζητήσεις μείωση του χρέους.

Απαράδεκτη είναι η τυχόν αποδοχή του αγγλικού δικαίου στη νέα δανειακή σύμβαση, υπογραμμίζει με συνέντευξή του στο «ΠΑΡΟΝ» ο έγκριτος συνταγματολόγος Γ. Κασιμάτης, παραθέτοντας ουσιαστικά επιχειρήματα. Ο κ. Κασιμάτης εξηγεί ότι οι δανειστές μας θέλουν να επιβάλουν το αγγλικό δίκαιο επειδή αντιμετωπίζουν την Ελλάδα σαν πειραματόζωο και στο πλαίσιο μιας αντίληψης κατοχής του ευρωπαϊκού Νότου απ’ τον Βορρά.

Εξηγεί επίσης, και μάλιστα και με παραδείγματα, ότι η επιβολή του αγγλικού δικαίου λειτουργεί πάντα υπέρ του δανειστή και ποτέ υπέρ του οφειλέτη, ο οποίος όμως είναι το αδύναμο μέρος σε τέτοιες δανειακές συμβάσεις.

Για παράδειγμα, σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο ο οφειλέτης δεν μπορεί να ζητήσει μείωση του χρέους ακόμα κι αν είναι επαχθές, σε κάποιο μέρος του.

Αναλυτικά η συνέντευξη του έγκριτου συνταγματολόγου:

Η απάτη ΔΝΤ και τραπεζών

Το Αλφάβητο της Αλήθειας είναι μια σειρά ντοκιμαντέρ, αποτελούμενο από 24 κεφάλαια μικρού και μεγάλου μήκους. Διατίθεται δωρεάν στο internet καθαρά για ενημερωτικούς σκοπούς και μόνο. Η σειρά δεν ασχολείται με θεωρίες συνομωσίας αλλά με γεγονότα. Είναι μια συλλογή πληροφοριών, αποσπασμάτων ντοκιμαντέρ, σεμιναρίων και ερευνών, Ελλήνων και ξένων ανεξάρτητων και μη ερευνητών, δημοσιογράφων, utubers και bloggers. Στηρίξτε την προσπάθεια ενημέρωσης, με δημοσίευση των επεισοδίων όσο μπορείτε. Να είστε καλά…

Ακόμα και ένα 12χρονο κοριτσάκι ξέρει την αλήθεια

Είναι δυνατόν, εσύ, να μην έχεις καταλάβει ακόμη;

Οι ορισμοί «απεχθές», «επαχθές» και «σεισαχθές» χρέος

.

Tου Γιώργου Ιεροδιάκονου

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τον προσδιορισμό του χρέους. Και επειδή κατέστη «μόδα» η χρησιμοποίηση των λέξεων «απεχθές» ή «επαχθές», σε σημείο που πολύς κόσμος, λόγω άγνοιας ή αδυναμίας εντρύφησης σε ορισμούς και ετυμολογίες, διακατέχεται από πλήρη σύγχυση για το τι ακριβώς υποδηλώνει το ένα ή το άλλο, οφείλουμε να αποσαφηνίσουμε αυτές τις δύο έννοιες.

Βεβαίως πρόκειται για κάτι πολύ πιο σημαντικό και σημαδιακό από ένα απλό γλωσσικό «μπέρδεμα», δεδομένου ότι προσδίδει μια βαθύτερη άγνοια του προβλήματος. Όχι απλά άγνοια του διεθνούς δικαίου και βασικών νόμων της οικονομίας, αλλά και προδήλως άγνοια αυτής καθ’ αυτής της ελληνικής γλώσσας.

Βεβαίως,

Το χρήμα ως χρέος (χωρισμένο σε 5 βίντεο)

Η Εξήγηση του Δημοσίου Χρέους (σε λίγα λεπτά) – Greek Subs

Να μην Ζήσουμε σαν Δούλοι | Ντοκιμαντέρ | Αύγουστος 2013 (HD)

CATASTROIKA (ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ) HD

ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ: ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΟΚ! Η ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!

Η ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ! ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ!

Ναι, έχουμε χρέος

Το ευγενέστερο των «χρεών» του λαού, συνώνυμο της ίδιας της ύπαρξης, είναι να οργανωθεί, να αντισταθεί και να επιβάλει μονομερώς -πως αλλιώς- εκείνες τις πολιτικές αποφάσεις που θα διαγράψουν το χρέος …

του  Νίκου Μπογιόπουλου  

Το 2009 το δημόσιο χρέος ήταν στο 129% του ΑΕΠ και σε απόλυτα μεγέθη 298 δισ. Το 2014 (σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2014), μετά από τέσσερα χρόνια αδιάκοπης βαρβαρότητας, μετά από δύο μνημόνια, μετά από διαρκείς εφαρμοστικούς, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα λεηλασίας, μετά από χαράτσια, φοροληστείες και «κουρέματα», το χρέος αναμένεται να έχει εκτιναχτεί στο 175% του ΑΕΠ και σε απόλυτα μεγέθη πάνω από 320 δισ. ευρώ (Προϋπολογισμός 2014, Πίνακας 4.2, σ. 139).

Συμπέρασμα πρώτο: Η πολιτική αυτή όχι μόνο δεν

Δ.Καζάκης : «Φτερά έκαναν 360 δις από τις τράπεζες…»

Ο οικονομολόγος-αναλυτής και γ.γ. του Ε.ΠΑ.Μ. Δημήτρης Καζάκης στην εκπομπή του Δημήτρη Κολιού »Ξυπνήστε γιατί χανόμαστε», στον Maximum 93.6 FM, στις 26 Φεβρουαρίου 2014…